GURUWANI >.>>
शब्द १. ओउम गुरु चीन्हों गुरु चिन्ह पुरोहीत, गुरु मुख धर्म बखाणी । जो गुरु होय वा सहज शीले शब्दे नादे वादे, तिहिं गुरु का अलिंकार पिछाणी । छ्व दरशण जिहिं कै रुपण थापण, संसार बरतण निज कर थरप्या, सो गुरु प्रत्यज्ञ जांणी । जिहिं कै खर तर गोठ निरोतर बाचा, रहिय रुद्र समाणी ।
गुरु आप संतोषी अवरांपोषी, तत्त्वमहा रसबाणि । के के अलियाबासण होत हुताशण तामै तीर दुहीजुं । रसुवन गोरस घीयन लीयुं, तहां दुध न पाणी । गुरु ध्याइ- येरे ज्ञानी । तोड्त मोहा अति षुरसांणी, छीजल लोहा । पाणी छ्ल तेरी खाल पखाला, सतगुरु तोडे मन का साला । सतगुरु है तो सहज पिछाणी, कॄष्ण चरित्र विन काचै करवै रह्यो न रहसी पाणी ।। १ ।।
शब्द २. ओउम मोरे छायान माया लोह न मांसु । रक्तुं न धातुं । मोरे माई न बापुं । रोही न रांपु । को न कलापुं । दुख; न सरापुं । लोंई अलोई । तयुंह त्रुलाइ । ऐसा न कोई । जपां भी सोई ।
जिहीं जपे आवागवण न होई । मोरी आद न जाणत । महियल धुं वा बखाणत । उरखडा- कले तॄसुलुं । आद अनाद तो हम रचीलो, हमे सिरजीलो सैकोण । म्हे जोगी कै भोगी कै अल्प अहारी । ज्ञानी कै ध्यानी, कै निज कर्म धारी । सौषी कै पोषी । कैजल बिंबधारी, दया धर्म थापले निज बाला ब्रह्मचारी ।। २।।
शब्द ३. ओउम मोरे अंगन आलसी तेल न मलियो । ना परमल पीसीयों । जीमत पीवत भोगत बिलसत । दीसां नाही म्हापण को आधारुं । अड्सठ तीरथ हिरदा भीतर, बाहर लोका चारुं । नान्हीं मोटी जीया जुंणी । एती सास फुरंते सारु । बासंदर क्युं एक भणिजैं । जिहिं कै पावन पिराणों ।
आलासुका मेल्है नाहीं । जिहीं दिश करै मुहाणों । पापे गुन्हे वीहै नाहीं । रीस करै रिसाणौं । बहुली दौरे लावण हारुं । भावै जाणुं न तु सुर नर । न तु शंकर । न तु रावन राणौं । काचै पिंड अकाज चलावैं, । अधुरत दाणौं । मोरै छुरी न धारु न लोह न सारु । न हथ्यारु सुरज को रिप बिहंडा नाही । तातै कहा उठावत भारु । जिहीं हाकणडी बलद जु हाकै, न लौहै की आरु ।। ३।।
शब्द ४. ओउम जद पवन न होता पाणी न होता । न होता गंग दर तारु । गउ न गोरु माया जा न होता । न होता हेत पियारुं । माय न बाप न बहण न भाई साषण सैण न होता ।
न होता पष परवारुं । लख चौरासी जीया जुणी न होति । न होति बणि अठारा भारुं । सप्तापताल फुंणीद न होता । न होता सागर खारु । अजिया सजिया जीया जुणी न होती बणी अठारा भांरु । न होती कुडी भारतारु । अर्थ न गर्थ न गर्व न होता । न होता तेजी तुरंत तुखारु ।
हाट पट्ण बाजार न होता । न होता राज दवारु । चाव न चहन न कोह्का बाण न होता । तद होता एक निरंजन शंभु, कै होता धंधुकारु । बात कदो की पुछै लोई । जुग छतीसु बिचारु ताह परैरे अवर छतीसुं । पहला अंत न पारु । म्हे तदपण होता अब पण आछै, बल २ होयसां कह कद कद का करुं विचारुं ।।४।।
शब्द ५. ओउम आइयालो अपरं बाणी । म्हे जपां न जाया जीऊं । नव अवतार नमोनारायण । तेपण रुप हमारा थींयुं । जपी तपी तक पीर ॠषेश्वर । काय जपीजे तेपण जाया जीऊं । खैचर भुचर षेत्रपाला परगट गुप्ता ।
काय जपीजे तेपण जाया जीऊं। बासग शेष गुलिन्दा फुलिन्दा । काय जपीजे तेपण जाया जीऊं । चौषट जोगिनी बावन बीरुं कांय जपिजै तेपण जाया जीऊं । जपां तो एक निरालंभ शंभु । जिहीं कै माई न पीऊं । न तन रक्तुं न तन धातु । न तान ताव न मुलज लेणा कीयों अइयोलो अपरंपार बाणी । म्हे जपां न याया जीऊं ।।५।।
उपर
शब्द ६. ओउम भवन २ म्हे एकाजोति । चुन २ लीया रतना मोति । म्हे खोजी थापण होजी नाही । खोज लहां धुरु खोजुं । अल्लाह अलेख अडाल अजोनी स्वयंभु । जिहिं का किसा बिनाणी म्हे सरै न बैठा सीखन पुछी । निरत सुरत सब जाणी । उतपती हिं जरणा जोगि । किरिया ब्राह्मण दिल दरवेसा उन मुन मुल्ला अकाल मिसलमानी ।।६।।
शब्द ७. ओउम हिंदु होय कै हर क्युं ना जंप्यो । कांय दहदिश दिल पसरायों । सोम अमावस आदितबारी । कांय काटी बनरायों ।
ग्रहण गहंतै । बहण बहंते । निर्जल ग्यारस मुल बहंते । कांयरे मुरखा तैं पामंग सेज निहाल बिछाई । जादिन तेरे होम न जापे न तप न किरिया । जान कै भागी कपिला गाई । कुडतणों जे करतब कीयो नातै लावनसायों । भुला प्राणी आल बखाणी
। न जंप्यो सुररायों । छंदै कहां तो बहुता भावै। खरतर को पतियायों । हिव की बेलां हिव न जाग्यो । शंक रह्यो कदरायों । ठाढी बेला ठारन जाग्यो । ताती बैलां तायों । बिम्बै बेलां विष्णु न जंप्यो । ताछै का चीन्हों कछु कमायों । अति आलस भोला वै भुला । न चीन्हो सुररायों । पारब्रह्म की सुध न जाणीं । तो नागे जोग न पायो । परशुराम कें अर्थ न मुवा । ताकी निश्चै सरी न कायों ।।७।।
शब्द ८. ओउम सुणरै काजी सुणरै मुल्लां । सुणरै बकरकसाई । किणरी थरपी छाली रोसो किणरी गाडर गाई । सुल चुभीजै करक दुहेली तो है हैं जायो जीव न घाई । थे तुरकी छुरकी भिस्ती दावो खायबा खाज अखाजुं । चर फिर आवै सहज दुहावै तिसका खीर हलाली । जिसके गले करद क्यों सारो थेपढ सुण रहिया खाली ।।८।।
शब्द ९. ओउम दील साबत हजकोबा नेडै । क्या उलबंग पुकारो । भाई नाऊं बलद पियारो । ताकै गलै करद क्यों सारो ।
बिन चिन्हैं खुदाय बिबरजत । केहा मुसलमो । काफर मुकर होयकर राह गमायो । जोय २ गाफल करै धिगाणों । ज्युं थे पच्छिम दिशा उलबंग पुकारो । भलजे यों चीन्हों रहमाणों । तो रुह चलंतै पिणड पडंतै । आवे भिस्त बिमाणों । चढ २ भींते मडी मसीते । क्या उलबंग पुकारो । काहे काजै गऊ बिणासो । तो करीम गऊ क्युं चारी । काहे लीयों दुधुं दहियुं । काहे लीयों धियुं महियुं । काहे लीयुं हाडुं मासुं । काहे लीयुं रक्तुं रुहियुं । सण रे काजी सुणरे मुल्लां । यामै कोंण भया मुरदारुं । जीवा ऊपर जोर करीजै । अंतकाल । ।।९।।
शब्द १०. ओउम बिसमिल्ला रहमान रहीम । जिहिंकै सदकै भीना भीन तो भेटीलो रहमान रहीम । करीम काया दिल करणी । कल्मा करतब कौल वुराणों । दिल खोजो दरबेस भईलो । तईया मुसलमाणों । पीरां पुरुषां जमी मुसल्लां । कर्तब लेक सलामों । हम दिल लिल्ला तुम दिल लिल्ला । रहम करै रहमाणों । ईतने मिसले चालो मीयां । तो पावो भिस्त इमाणों । इतने मिसले चालो मीयां । तो पावो भिस्त इमाणों ।।१०।।
शब्द १०. ओउम बिसमिल्ला रहमान रहीम । जिहिंकै सदकै भीना भीन तो भेटीलो रहमान रहीम । करीम काया दिल करणी । कल्मा करतब कौल वुराणों । दिल खोजो दरबेस भईलो । तईया मुसलमाणों । पीरां पुरुषां जमी मुसल्लां । कर्तब लेक सलामों । हम दिल लिल्ला तुम दिल लिल्ला । रहम करै रहमाणों । ईतने मिसले चालो मीयां । तो पावो भिस्त इमाणों । इतने मिसले चालो मीयां । तो पावो भिस्त इमाणों ।।१०।।
शब्द ११. ओउम दील साबत हज काबो नेडै । क्या उलबंग पुकारो । सीने सरबर करो बंदगी । हक्क नमाज गुजारो । इंहि हेडै हरदीन की रोजी । तो इसही रोजी सारो । आप खुदाय बंद लेखो मांगे । रे बिनही गुन्हैं जीव क्युं मरो । थेतक जाणों तक पिड न जाणों । बिच परचे बाद नमाज गुजारो । चर फिर आवै सहज दुहावै । जिसका खीर हलाली । तिसके गले करद क्यों । सारो । थै पढ सुण रहिया खाली । थे चढ २ भिते मडी मसीते । क्या उलबंग पुकारो । कारण खोटा करतब हिणा । थारी खाली पडी नमाजुं । किहिं ओजु तुम धोवो आप । किहिं ओजु तुम खंडा पाप । किंहि ओजु तुम धरो ध्यान । किहीं ऑजु चिन्हों रहमान । रे मुल्ला मन माहिं मसीत नमाज गुजारिये । सुण्ता ना क्या खरै पुकारिये । अलख न लखियों । खलक पिछाण्यों । चांम कटे क्या हुइयों । हक्क हलाल पिछाणयों नाहीं । तो निश्चे गाफल दौरै दीयों ।।११।।
शब्द १२. ओउम महमद रन कर काजी । महमद का तो विषम विचारु । महमद हाथ करद जो होती लोहै घडी न सारु । महमद साथ पयंबर सीधा । एक लाख असी हजार । महमद मरद हलाली होता । तुम ही भए मुरदारु ।। १२ ।।
शब्द १३. ओउम कांयरे मुरखा तै जन्म गमायो । भुंय भारी ले भारु । जदिन तेरै होमनै जापनै तुपनै किरिया । गुरु न चीन्हों पंथ न पायों अहल गई जमबारु । तांती बेला ताव न जाग्यो । ठाढी बेला ठारु । बिबैं बैला विष्णु न जंप्यो । तातै बहुत भई कसवारु । खरी न खाटी देह बिणाठी । थीर न पावना पारु । अहनिश आव घटंती जावै । तेरे स्वास सबी कसवारु । जा जन मंत्र विष्णु न जप्यो । कांध सहै दुख भारुं । जा जन मंत्र विष्णु न जप्यो । तै घण तण अहारु । जा जन मंत्र विष्णु न जप्यो । ताको लोही मांस बिकारुं । जा जन मंत्र विष्णु न जप्यो । गांए गाडर सहरे सुवर जन्म २ अवतारु । जा जन मंत्र विष्णु न जप्यो । राने बासो मोनी बैसे, ढुके सुर सवांरु । जा जन मंत्र विष्णु न जप्यो । ते अचल उठावत भारु । जा जन मंत्र विष्णु न जप्यो । ते न उतारिबा पारुं । जा जन मंत्र विष्णु न जप्यो । ते नर दौरे घुपं अंधारु । तातैं तंत्र न मंत्र न जुडी न बुटी । उंडी पडी पहारु । विष्णु न दोष किसो रे प्राणी । तेरी करणी का उपकारुं ।।१३।।
शब्द (६१)
ओ३म् कैतै कारण कि रिया चुक्यो । कैतै सुरज सामो थुक्यो । कैतै उभै कांसा मांज्या । कैतैं छान तिनुका खेंच्या । कैतैं उभे कांसा मांज्या । कैतैं छान तिनुका खैंच्या । कैंतै ब्राम्हण नवत बाम्हण नवत बहोड्या । कैतैं आवा कोरंभ चोरया । कैतैं बाडी का बन फल तोड्या । कैतैं जोगि का खप्प्रर फोड्या।कैतैं बाम्हण का तागा तोड्या । कैतैं बैर बीरोध धन लोड्या । कैतैं सुवा गाय का बच्छ बिछोड्या । कैतैं चरती पिवती गऊ बीडारी । कैतैं हरी पराई नारी । कैतैं सगा सहोदर मारया । कैतैं तिरिया शिर खडग उभारया । कैतैं फिर तैं दातण कीयों । कैतैं रण में जाय दों दियो । किसे सरापे लक्ष्मण ह्इयुं ।।६१॥
शब्द (६२)
ओ३म् नामो कारण किरिया चुक्यो । नामै सुरज साम्हो थुक्यो । नामै ऊभैं कांसा मांज्या । नामैं छान तिणुका खैच्या । नामै ब्राम्हण नवत बहोडया । नामैं बाडी का बनफल तोडया । नामै जोगो का खप्पर फोडया । नामै ब्राम्हण का तागा तोडया । नामै बैर बिरोध धन लोडया । नामै सुवा गाय का बच्छ बिछोडया । नामै चरती पिवति गऊ बिडारी । नामै हरी पराई नारी । नामै सगा सहोदर मारया । नामै बाट कूट धन लियो । एक जू औगुण रामै कीयों । अणहोत मिरघो मारण गईयों। दूजो ओगुण रामै कियो । एको दोश आदोशा दियों । बनखंड में जद साथर सोइयों । जद को दोश तदों को होइयों॥६२॥
शब्द(६३)
ओ३म् आतर पातर राही रुक्मन् । मेल्हा मंदिर भोयो । गड सोवना तेपण मेल्हा । रहा छडा सी जोयों । रात पडता पाला मी जाग्या । दिवस तपता सुरुं । ऊन्हा थाडा पवना भी जाग्या।घन बरसता नीरुं । दुनीतणा ओचाट भी जाग्या । के के नुगरा देता गाल गहीरुं । जिहि तन ऊंना ओढण आढा । तिहिं ओढता चीरु । बारा काजै पडो विछोहो । संभल २ भुरु । राघो सिता हनवत पाखो । कोन बंधावत धीरु । मागर मणीयां काच कथिरुं । हीरस हीरा हीरुं।विषा पटंतर पडता आया । पूरस पूरा पूरुजे रिण राहे सूर गहिजै । तो सुरस सूरा सूरु । दुखिया है जे सुखिया होयसै । करसै राज गहिरु । महा अंगीठी बिरपा ओल्हो । जेठ न ठंडा नीरुं । पलंग न पोढण् । सेज न सोवण । कंठ रुलंता हिरुं । इतना मोह न मानै शंभु । तही तहीं तहीं सूसीरुं। घोडा चोली बाल गुदाई । श्री राम का भाई। गुरु की बाचा बहियों। राघों सिता हनवत पाखो । दुख सुख कासूं कहियो॥६३॥
शब्द(६४)
ओ३म् मैंकर भुलामंड पिराणी । काचै कन्ध अगाजूँ । काचा कंन्ध गले गल जायसैं । बीखर जैला राजों । गड बड गाजा कांय बिबाजा । कण बिण कूकस कांय लेणा । कांय बोलो मुख ताजों । भरमी बादी अति अहंकारी । लावत यारी । पशुवां पडै भरांन्ति । जीव विणासै लाहै कारणै । लोभ सवारथ खायबा खाज अखाजों। जो अति काले ले जम काले तेपण खीणा । जिहिं का लंका गढ था राजों बिन हरित पाखर बिन गज गुडियों । बिन ढोला डूमां लाकडीयों । जाकै परसण बाजा बाजै। सो अपंर पर काय न जपो हिंदू मुसलमानों । डर २ जीवकै काजै । रावा रंका राजा रांवां। रावत राजा। खाना खोजां। मीरां मुलका घंघ फकींरा। घंघा गुरंवा। सूर नर देंवा। तिमर जू लंगा। आय सां जोय सां । साह पुरोहितां । मिश्रही ब्यासां रुखां बिरंखा । आव घटंती । अतरा माहे कूणं विशेषो मरणत एको माघों । पशु मुकेरुं लहैन फेरु । कहै जमेरु सब जग केरुं । साचै सै हर कर घणेरु । रिण छाणैज्यूं बीखर जैला । तातै मेरु न तेरुं।विसर गया ते माघूं । रक्तूं नातू सेतूं धातूं । कुमलावै ज्यूँ सागूं जीवर पिंड बिंछोवा होयसी । तदिन दाम दुगाणी। आडण पैको रती बिसोवा सीभे नाहीं।ओपिंड काम न काजूं।आवत काया लेआयो थो जातैं सुको जागो । आवत खिण एक लाई थी । पर जातै खिणी न लागो । भाग परापति कर्मा रेखां । दरंगे । जबला २ माघों । बिरखे पान भडे भड जायला । तेंपण तई न लागूं । सेतूं दगधू कवलज कलीयों । कुमलावै ज्यूं शांगूं । ऋतूबशंती आई । और भलेरा शांगूं । भुला तेण गयारें प्राणी । तिंही का खोज नमाघूं । विष्णू २ भण लई न साई । सुर नर ब्रम्हा को न गाई । तातैं जबर बिन डसीरे भाई । बास बसंत कीवी । न कमाई । जबर तणा जमदूत दहैला । तातै तेरी कहा न बसाई॥६४॥
शब्द(६५)
ओ३म् तउवा जाग जु गोरख जागा । निरह निरंजन निरह निरांलब । जुग छ्तीसों एकै आसन बैठा बरत्या । और भी अवधू जागत जा़गूँ । तउवा सीर जो ईशवर गोरी और भी कहियत सीरुं । तउवा बीर जो राम लक्ष्मण और भी कहियत बीरों । तउवा पाग जो दश शिर बांधी । और भी बांधत पागो । तउवा लाज जो सिता लाजी । और भी लाजत लाजूं । तउवा पाज जो सिता कारण लक्ष्मण बांधी । और भी बांधत पाजूं । तउवा काज जो हनुमत सारा । और भी सारत काजूं । तउवा खागज जो कुम्भकरण महरावण खाज्या । और भी खावत खागूं । तउवा राज दुर्योधन माण्या । और भी माणत राजूं । तउवा रागज कन्हण बांणी । और भी कहिये रागूं । तउवा माघ तुरंगम तेजी । ट्टू तण भी माघूँ । तउवा शागज नागरवेली । कूकर बगरा भी शागूं । जां जां शैतानी करै उफारुं । तां तां महंतज फलियों । जुरा जम रा़क्षस जुरा जुरिनद्र । कंश केशी चंडरुं । मधु किचक हिरणाज्ञ हिरणाकुश चक्र धर बलदेऊ । पावत बासुदेवों । मंडलीक कांय न जोयबा । इंहि धर ऊपर रती रहिबा राजूं॥६५॥
उपर
शब्द(६६)
ओ३म् ऊमाज गुजाज पंज गंज यारी । रहिया कुपहीया शैतान कि यारी । शैतानलो भल शैतान लो । शतान बहो जुग छायो । शैतान की कुबध्या न खेती । ज्यूं काल मध्ये कुचील्यूँ । बे राही बे किरियावन्त कुमती दौरे जायसै । शैतानी लोडत रलियों । जां जां शैतान करै उफारुं । तां तां महंत न फलियों । नील मध्ये कुचील करबा । साध संगिणी थुलूँ । पोहप मध्ये परमला जोती । यूं स्वर्ग मध्ये लीलूँ।संसार में उपकार ऐसा । ज्यूँ रूँ ही मध्ये खीरुं॥६६॥
शब्द(६७)
ओ३म् श्री गढ आल मोत पुर पाटण भुय नागोरी । म्हे ऊंडे नीरे अवतार लीयों । अठगी ठंगण् । अदगी दागण् । अगजा गंजण् । ऊंनथ नाथण् । अनू नवावन । कहिं को मै खैकाल कीयों । काही सुरग मुरादे देसां काहीं दौरे दियुं । होम करीलो दिन ठावीलो । सहसर चीलो छापर नीबी दूणपूरुं । गांम सुंदरीयो छीलै बलदीयो । छंदे मन्दे बाल दीयो । अजम्हे होता नागो वाडै । रैण थंभै गढ गागरणो कुं कुं कंचन सोरठ मरहठ् । तिलंग दीप गढ गागरणो । गढ दिल्ली कंचन अर दूणायर् । फिर २ दुनियां परखें लीयों । थटै भवनिया अरु गुजरात । आछो जाई सवालाब मालवै परबत माडूँ माहीं ज्ञान कथूं । सुरसाण गढ लंका भीतर गूगल खेऊं पैरठयों । ईडर कोट उजैणी नगरी । कहिंदा सिंधपुरी विश्रामलीयों । कांय रे सायरा गाजै बाजै घुरै घुरहरै करै इवाणी आप बलूं । किंही गुण सायरा मीठा होता । किंही अवगुण हुओ खार खरुं । जद बासगनेतो मेर मथाणी । समंद विरोल्यो ढोयरण् । रैणायर डोहण पाणी पोहण् । असूरां बेधी करण छलूँ । दशशिर का दशमस्तक छेदा । ताणू बाणू लडू कुलूं । सोखा बाणू एक बखाणू । जाका बहु परवाणुं । निश्चय राखी तास बलूँ । राय विष्णु से बाद न काजै । कांय बधारो दैत्य कुलुं । म्हेपण म्हैई थेपण थेई । सा पुरुषा की लच्छ कुलुं । गाजै गुड्कै से क्युं बीहै । जेफल जाकी सहस फणूँ । मेरे माय न बाप नब हण न भाई । साख न सैण न लोक जणों । बैकुण्ट विश्वास बिलम्बण् । पार गिरंये मात खिणूं । विष्णु २ तू भण रे प्राणी । विष्णू भनन्ता अनन्त गुनूं । सहसे नावैं । सहसे ठावें । सहसे गावै । गाजै बाजे । हीरे नीरे । गगन गहीरे । चवदा भवणे. तिहूं त्रुलोके जम्बु दीपे सप्त पताले । अई अमाणो । तत समाणो । गुरु फरमाणो । बहु परवाणो । अइयां । निरजत सिरजत नान्हीं मोटि जीया जूणी । एती सास फुंरतै सारुं । क्रुषि माया धन बरषंता । म्हे अगिणी गिण फूहारुं । कुण जाणै म्हे देव कुदेवो । कुण जाणै म्है अलख अभेवों । कुण जाणो म्हेसुर नर देवों । कुण जाणो म्हेग्यनि के ध्यानी । कुण जाणो म्हे केवल ज्ञानी । कुण जाणो म्हे ब्रह्म ज्ञानी । कुण जाणै म्हे ब्रम्हज्ञानी । कुण जाणै म्हेब्रम्हचारी । कुण जाणै म्है अल्प अहारी । कुण जाणै म्है पुरुष कनारी । कुण जाणै म्हे बाद बिबादी । कुणै जाणै म्हेलुब्ध सबादी । कुण जाणै म्हे जोगि कै भोगी । कुण जाणै म्है आप संयोगी । कुण जाणै म्हे भावत भोगी।कुण जाणै म्है लील पत । कुण जाणै म्है सूम कदाता । कुण जाणै म्है सती कुसती । आपही सूमर आपही दाता।आपही कुसती आपै सती।नव दाणूं निरवंश गमाया कैरव किया फती फती । राम रुप कर राक्षस हडिया । वाण कै आगै बनचर जुडिया।तद म्हे राखी कमल पती।दया रुप म्हे आप बखाणां।संहार रुप म्हे आप हती । सौलै सहस्त्र नव रंग गोपी । भोलम भालम । टोलम टालम्।छोलम छालम सहजै राखीलो म्हे कन्हड बालों आप जती । भोलबीया म्हे तपी तपेश्व्रर् । छोलब कीया फती । राखण मतां तो पडदै राखां।ज्यूँ दाहै पान बणास पति॥६७॥
शब्द(६८)
ओ३म् बै कबराई अनंत बधाई । बै कब्रराई स्वर्ग बधाई।यह कब्रराई खेह रलाई । दुनियां रोले कवर किसो । कण बिण कूकस रस बिन बाकस् । बिन किरिया परिवार किसो । अरथू साहण थाटूं । धवेंका लहलोर जिसो । सो शा---धर जपरे प्राणी । जिहिं जपिये हुवै धरम इसो । चलन चलैत बास बसतै । जीव जिवैंत । काया नवंती । सास फुरंते । किवी न कमाई तातै जबर बिन ड्सी रे भाई । सुर नर ब्रह्मा कोउ न गाई । माय न बाप न बहन न भाई । इंतन मिंत लोक जणो । जबर तण जमदूत दहैला । लेखो लेसी एक जणो॥६८॥
शब्द(६९)
ओ३म् जबरारे तैं जग डांडी लो । देह न जीती जांणो । माया जालेले जम काले । लेणा कोण समाणो । काचै पिंडे किसी बडाई । भोलै भूल अयाणो । म्हां देखंता देव दाणु । सुर नर खीणा । बीच गया बेराणो कुभकरण महरावण होता । अबली जोध अयाणो । कोट लंका गढ विषमा होता । कांयदा बस गया रावण राणो । नौग्रह रावण पाए बन्धा । तिस बीह सुर नर शंक भयाणो । ले जम कालै अति बुध वंतो।सिता काज लुंभाणो । भरमि बादी अति
अंहकारी । करता गरब गुमानो । तेऊ तो जम काले खीणा । थीर न लाथो थाणो । काचैं पिंड अकाज अफारुं । किसो पिराणी । माणो । साबण लाख मझीठ बिगूता । थोथा बाजार घाणो । दुनियां राचै गाजै बाजै । तामै कणू न दाणू । दुनियां के रंग सब कोई राचै । दीन रचै सो जाणो लोही मास बिकारो होयसी । मुर्ख फिरै अयाणो । मागर मणिया काच कथीरन राचो । कूडा दूनी डफाणो । चलन चल्न्ते । जीव जीवन्तै । काया नवन्ति । सास फुरंते । कांयरे प्राणी विष्णु न जप्यो । कीयो कंधे को ताणो । तिहिं ऊपर आवैला जबर तणा दल् । तास किसो सहनाणो । ताकै शीष न ओढ्ण् । पाय न पहरण नैवा फूल भयाणो । धन कन बाण न टोपन अंगा । टाटर चुगल चयाणो । साल सुंचगी घ्रुत सुबासो । पीवण न ठंडा पाणी । सेजन सोवण् । पंलग न पोढण् । छात न मैडि माणो । नवां दइया । नवां मइया । नागड दूत भयाणो।काचा तोड नीकुचा भाषै । अघट घ्टै मल माणो । धरती अरु असमान अगोचर । जातै जीवम तेही जाणो । आवत जावत दीसै नाही । साचर जाय अयाणो । जवर तणा जमदूत दहैला । मनबैसैं ला माणो । तातै कलीयर कागा रोलो । सूना रह्या अयाणो । आयसां जोयसां भणता गुणंता । वार महूर्ता पोथो थोथा । पुस्तक पढीया वेद पुराणों । भुत प्रेती कांय जपीजै । यह पाख्नण्ड परमाणो । कान्ह दिशावर जेकर चालो । रतन काया ले पार पहूंचो । रहसो आवा जाणो । ताह परेरै पार गिरांये । ततकै निश्चल थाणो । सोअपरं पर कांय न जंपो । ततखिण लहो इमाणो । भल मूल सींचो रे प्राणी । ज्यूँ तरवर मेलत डालू । जइया मूल न सींच्यो । तो जामण मरण बिगोवो । अहनिश करणी थीर न रहिबा । न बंच्यो जम कालूं । कोइ २ भल मूल सींची लो । भल तत्त्व बू---लो । जा जीवन की बिध जाणी । जीव तडा कछू लाहो होसी । मूवा न आवत हांणी॥६९॥
शब्द(७०)
ओ३म् हक हलालु हक साच क्रुष्णों । सुकृत अह्ल्यो न जाई । भल बाहिलो भल बीजीलो पवणा बाड बलाई । जीव कै काजै खडो जे खेती । तमैं ले रखवोलो रे भाई । दैतानी शैतानी फिरैला । तेरी मत मोरा चर जाई । उन मुन मनवा जीव जतन कर् । मन राखी लो ठाई । जीव कै काजै खडो जे खेती । बाय दवाय न जाई । न तहां हिरणी न तंहा हिरण् । न चोन्हों हरि आई । न तहां मोरा न तंहा मोरी । न ऊंदर चर जाई । कोई गुरु कर ज्ञानी तोडत मोहा । तेरो मन आराध्यो राव युधिष्ठिर । सो आरोधो रे भाई॥७०॥
शब्द(७१)
ओ३म् धवण धूजै पाहण पूजै । वेफ्रमाई खुदाई । गुरु चेलै कै पाए लागै देखो लोग अन्याई । काठि कण जो रुपा रेहण् । कापड माह छिपाई । नीचा पड पड तानै धोकै । धीरा रे हरि आई । ब्राम्हण नाऊं लादण रुडा । बूता नाऊं कूता बै । अपहाने पोह बतावै । बैर जगावैं सूता । भूत परेती जाखाखांणी । यह पाखंड परवाणो । बल २ कूकस कांय दलीजै । जामै कणूं न दाणू । तेल लीयो खल चोपै जोगी । खलपणसूंघी बिकाणो । कालरबीज न बीज पिराणी । थल सिर न कर निवाणो । नीर गण छीलर काय सोधो । रीता रह्या इवाणी । भवंता ते फिरंता । फिरंता ते भवंता । मडे मसाणे । तडे तडंगे । पडे पखाणे । हांतो सिध न कोई । निज पोह खोज पिराणी । जे नर दाबों छोडयो मेर चुकाई । राह तेतीसों की जाणी॥७१॥
शब्द(७२)
ओ३म् वेद कुराण कुमाया जालूँ । भुला जीव कु जीव कु जाणी । बसंदर नहीं नख हीरुं । धर्म पुरुष सिरजीवै पूरुं । कलि का मायाजाल फिटाकर प्राणी । गुरु की कलम कुरांण पिछाणी । दिन गुमान करैलो ठाली । ज्यूं तिस चुकावै पाणी । मैनर पूरा सरबिण जो हारा । लेसी जाकै ह्रुदय लोयण् । अंधा रहा इवांणी । निरख लहो नर निरहारी । जिन चोखंड भीतर खेल पसारी । जंपो रे जिण जंपे लाभै । रतन काया ए कहांणी । काहीं मारुं काहीं तारुं । किरीया बिहूंणा पर हथ सारु । शील दहूं उबारुं उन्है । एकल एह कहांणी । केवल ज्ञानी थल शिर आयो । परगट खेल पसारी । कोड तेतीसो पोह रचावण हारी । ज्यूं छक आई सारी॥७२॥
शब्द(७३)
ओ३म् वेद कंकहडी मंडप मैडी । जहां हमारा बासा । चार चक नव दिप थरथरे । जो आपो परकांसू । गुणियां म्हारा सुगणा चेला । म्हे सुगणा का दासूँ । सुगणा होय सैं स्वर्गे जासै । नुगरा रहा निरासुँ । जाका थान सुहाया घर बैकुण्ठे । जाय संदेशो लायो । अमियां ठमिया अम्रुत भोजन । मनसा पलंग सेज निहाल बिछायों । जागों जोवो जोत न खोवो । छ्ल जासी संसारु । भणी न भणबा । सुणी न सुणबा । कही न कहबा । खडी न खडबा । रे भल क्रुषाणी । ताकै करण न घा तो हेलो । कलीकल जुग बतै जैलो । तातै नहीं सुरां सो मेलो॥७३॥
शब्द(७४)
ओ३म् कडवा मीठा भोजन भक ले । भखकर देखत खीरु । धर आखरडी साथर सोवण् । ओढण ऊना चीरु । सहेज सोवण पोह का जागण् । जे मन रहिबा थीरु । स्वर्ग पहेली सांभल जिवडा । पोह उतरबा तीरु॥७४॥
शब्द(७५)
ओ३म् जोगी रे तू जुगत पिछांणो । काजी रे तू कलम कुराणी । गऊ बिणासो काहे तानी । राम रजा क्यूँ दीन्हि दान कान्ह चराई रनबे बानी । निरगुन रुप हमें पतियानी । थल शिर रह्या अगोचर बानी। ध्याय रे मुंडिया पर दानी । फीटा रे अण होता तानी । अलख लेखो लेसी जानी॥७५॥
उपर
शब्द(७६)
ओ३म् तन मन धोइये संजम हुइये । हरष न खोइये । ज्यूं ज्यूं दुनिया करै खुवारी । त्यूं त्यूं किरीया पूरी । मुग्धां सेती यूँ ठल चालो । ज्यूँ खडकै पात धनुरी॥७६।।
शब्द(७७)
ओ३म् भुला लो भल भूलालो । भूला भूल न भूलु।जिहिंठूंठ्डाये पान न होता । ते क्यु चाहत फूलूँ । को को कपूर घूंटी लो बिन घूटी नहीं जाणी । सतगुरु होयबा सहजे चीन्हबा । जाचंध आल बखाणी । ओछी किरीया आवै फिरीयां भ्रांती स्वर्ग न जाई । अन्त निरंजन लेखो लेसी । पर चीन्हे नहीं लोकाई । कण बिन कूकस रस बिन बाकस् । बिन किरीया परिवार । हरि बिन देहरै जाण न पाव् । अम्बाराय दवारु॥७७॥
शब्द(७८)
ओ३म् नवै पोल नवै दरवाजा । अहूंठ कोडरु रायजडी।कांयरे सींचो बनमाली। इहि बाडी तो भेल पड्सी । सुबचन बोल सदा सुहलाली । नाम विष्णु को हरे सणो । घण तण गडबड कायों बायों । निज मारग तो बिरला कायों । निज पोह पाखो पार असी पर जाणम गाह मै गायो गूणो । श्रीराम में मति थोडी । जोय २ कण बिन कूकस कायों लेणा॥७८॥
शब्द(७९)
ओ३म् बारा पोल नवै दरसाजी । राय अथरगढ थीरु । इस गढ कोई थीर न रहिबा । निश्चै चाल गया गुरु पीरु॥७९॥
शब्द(८०)
सत्तर लाख असी पर जंपा । भले न आवै तारु॥८०॥
उपर
शब्द(८१)
ओ३म् भल पाखंड मंडा । पहला पाप परा छ्त खंडा । जा पाखंडी कै नादे वेदे शीले शब्दे वाजत पौण । ता पाखडीनै चीन्हत कौण् । जाकी सहजै चूकै आवा गौण॥८१॥
शब्द(८२)
ओ३म् अलख २ तू अलख न लखणा । तेरा अनन्त इलोलूं । कौन सी तेरि करणी पूजै । कौन सैं तिहिं रुप सतलूं॥८२॥
शब्द(८३)
ओ३म् जो नर घोडै चढै पाग न बांधे । ताकी करणी कौन बिचारुं । शुचियारा होयसी आय मिलसी । करडा दोजग खारु । जीव तडेको रिजक न मेटूं । मूवा परहथ सारुं । हाथ न धोवै पग न पखालै । नाहर सिंह नर काजूं । जुग अनंत अनंत वरत्या । म्हे सून मडल का राजूं॥८३॥
शब्द(८४)
ओ३म् मूड मुंडायो मन न मुडायो । मोह अब खल दिल लोभि । अंदर दया नहीं सुरकाने । निंदराहडै कसो भी । गुरु गत छुटी टोट पडैला । उनकी आवा एकपख सातो वै करणी हूंता खूधा । असी सहस नव लाख भवैला कुभीं दौरे ऊंधा॥८४॥
शब्द(८५)
ओ३म् भोम भली क्रुषाण भी भला खेवट करो कमाई । गुरु प्रसाद काया गढ खोजो । दिल भीतर चोर न जाई । थलिये आय सतगुरु परकाश्यो । जो लै पडि लोकाई । एक खिण मै तीन भवन म्हें पोखां । जीवा जूण सवाई । करण समो दातार न हूवो । जिन कंचन बाहू उठाई । सोई कबीसा कवल न बेडी । सायर जिसी तलाई । लंक सरीखो कोट न देख्यो । समंद सरीखी खाई । दशरथ सो कोइ पिता न देखो । देवल देसी माई । सीत सरीखी तिरिया न देखि । गरब न करीयों काई । हनमत सो कोई राव न देख्यो जिन चोहचक आन फिराई । एक तिरिया कै राहा बेधी । लंका फेर बसाई । संखा मोहरा सेतम सेतूं । ताक्यूं बिलगै काई । ब्राम्हण था ते वेदे भूला । काजी कलम गुमाई । जोग बिहूंणा जोगी भुला । मुंडिया अकल न काई । यह कलयुग में दोय जन भुला । एक पिता एक माई । बाप जाणै मेरै बहूटल आवै । बाजै बिरद बधाई । म्हे शंभू का फरमाया आया । बैठा तखत रचाई । दोय भुजडंडे परबत तोलां । फेंरा आपण राई । एक पलक मैं सर्व संतोषां । जीया जूण सवाई । जुगां २ को जोगी आयो । बैठा आसन धारी । हाली पूछै पाली पूछै । यह कलि पूछण हारी । थली फिरंतो खिलेरी पूछै । मेरी गुमाई छाली । बांण चहोड पार धीयो पूछै । किहिं अवगुण चूकै चोट हमारी । रहोरे मुर्खा मुग्ध गवारा । करो मजूरी पेट भराई । है है जायो जीव न घाई । मैडि बैठो राजेन्द्र पूछै ठाकर पूछै और पूछै कीर कहारी । सोक दुहागण तेपण पूछे ले ले हाथ सुपारी । बांझ तिरिया बहुतेरी पूछै । किसी परापति म्हारी । त्रेतायुग में हीरा बिणज्या । द्वापर गऊ चराई।व्रुन्दावन में बंशी बजाई कलयुग चारी छाली।नव खेडी म्हें आगे खेडी । दशवें कालंके की बारी । उत्तम देश पसारो मांड्यो । रमण जुवारी । एक खंड बैठा नवखंड जीता को ऐसो लहो जुवारी। एक खंड बैठा नवखंड जीता । को ऐसो लहो जुवारी॥८५॥
उपर
शब्द(८६)
ओ३म् जुग जागो जुगजाव पिरांणी । कांय जागता सोवो । भलकै बीर बिगोवो होसी । दुश्मन कांय लकोवो । लेकूंची दरवान बुलावो । दिल ताला दिल खोवो । जंपोरे जिण जंप्यो जणीयर् । जपसी सो जिण हारी । लह २ दाव पडता खेलो । सुर तेतींसा सारी । पवन बंधान काया गढकाची । नीर छ्लै ज्यूँ पारी । पारी बिनसै नीर ढलैलो । ओपिंड काम न कारी । काची काया द्रुढ कर सीचो । ज्यूँ ईधन की भारी । शील स्नाने संजमे चालो । पाणी देह पखाली । गुरु के बचने निव खिव चालो । हाथ जपो जपमाली । वस्तु पियारी खरचो क्यू नाही । किहिं गुण राखो टाली । खरचे लोहो राखे टोटो । बिबरस जोय निहाली । घर आगी इत गोवल बासो । कूडी आधो चारी । आज मूवा कल दूसर दिन है । जो कुछ सरै तो सारी।पीछै कलीयर कागा रोलो । रहसी कूक पुकारी । ताण थकै क्यू हरियो नाहीं । मुरखा अवसर जो लैहारी॥८६॥
शब्द(८७)
ओ३म् जाका उमग्या समाघूं । तिहिं पंथ के बिरला लागूं । बीजा चाकर बीरु । रण शंख धीरु । कबही झूझत रायूँ । पासै भाजत भायों । तातैं नुगरा---न कायो॥८७॥
शब्द(८८)
ओ३म् गोरखे लो गोपाल लो । लाल गवाल लो । लाल लीलंग देवों । नवखंड प्रुथिवी प्रगटियो । कोई बिरला जाणत हमारी । आद मूल का भेवों॥८८॥
शब्द(८९)
ओ३म् उरधक चन्दा निव्दक सूरु । नव लाख तारा नेडा न दूरु । नव लख चन्दा नव लाख सुरु़ । नव लाख धंधू कारु । ताह पररै तेपण होता । ताका करुं बिचारु॥८९॥
शब्द(९०)
ओ३म् चोईस चेडा कालंग केडा । अधिक कलावंत आयसैं । वैफेर आसन मुकर होय बसैंला । नुगरा थान रचायसैं । जाणत --ला महा पापी।बहू दुनियां भोलायसैं । दिल का कूडा कुडियरा । उपंगवात चलाय सैं । गुरु गहाणा जो लेवै नाही । दश बंध घर बोसायसै । आप थापी महापापी । दरधी परलै जायसै । सतगुरुकै बैडै न चढै । गुरुस्वामी नै भायसैं । मंत्र बेलू अध सिध कर सै । दे दे कार चलायसै । काठ का घोडा निरजीवता । सरजीव कर सै । तानै दाल चरायसैं । अधर आसन मांड बसैला । मूवा मडा हसाय सै । जां जां पवन आसन् । सुरु आसन गुरु आसन संभरा थले । कहै सतगुरु भूलमत जाईयो । पडोला अभै दोजखे॥९०॥
शब्द(९१)
ओ३म् छंदे मंदे बालक बुध्दे । कूडे कपटे ऋध्द न सिध्दे । मेरे गुरु जो दीन्हीं शिक्षा । सर्व अलिड गण फेरी दीक्षा । जाण अजाण बहीर्या जब जब् । सर्व अलिड गण मेटे तब तब् । ममता हस्ती बांध्या काल् । काल पर काले परसत डाल् । ध्यान न डोलै मन न ट्लै । अहनिश ब्रह्म ज्ञान उच्चैर् । काया पत नगरी मन पत राजा । पंच आतमा परिवारुं । है को आछै मही मंडल शूरा । मन्राय सूं झूझ रचायले । अथगा थगायले । अबसा बसायले । अनबे माघ पाल ले।सत २ भाषत गुरु रायों । जरा मरण भो भागूं॥९१॥
शब्द(९२)
ओ३म् काया कोट पवन कुट वाली । कुकर्म कुलफ बनायो । माया जाल भरम का संकल् । बहु जग रहिया छायों । पढ वेद कुराणं कुमाया जालों । दंत कथा जग छायों । सिध साधक को एक मतो । जिन जीवत मुक्त द्रुढायों । जुगां जुगा को जोगी आयो । सतगुरु सिध्द बतायो । सहज स्नानी केवल ज्ञानी । ब्रम्हज्ञानी । सुकृत अहल्यो न जाई । क्यूं क्यूं सुणता । समझ बिना कुछ सिध्दी न पाई॥९२॥
शब्द(९३)
ओ३म् आद शब्द अनाहद बाणी । चोदह भवन रहा छल पाणी । जिहिं पाणी से अंड ऊपना । उपना ब्रह्मा इंद्र मुरारी॥९३॥
शब्द(९४)
ओ३म् सहस्त्र नाम सांई भल शंभु।म्हे उपना आद मुरारी।जद मैं रह्यो निरांभर हो कर्।उतपति धंधु कारी।ना मेरै मायन ना मेरै बापन । मैं अपनी काया आप सवारी । जुग छ्तीसों शून्यहि बर्ता।सतजुग माहीं सिरजी सारी।ब्रह्मा इन्द्र सकल जग थरप्या।दिन्हिं करामात केतीवारी।चन्द सूर दोय साक्षी थरप्या।पवन पवनेश्वर पवन अधारी।तदम्हे रुप कीयो मनावतीयो।सत्यव्रत को ज्ञान उचारी।तदम्हे रुप रच्यो काम्ठीयो।तेतीसों की कोड हंकारी।जब मैं रुप धरयो बारा ही प्रुथिवी दाढ चढाई सारी।नरसिंह रुप धर हिरण्यकश्यप मारयो।प्रहलादो रहियो शरण हमारी।बावन होय बलिराज चितायो।तीन पैंड कीवी ध्ररसारी।परशुराम हो क्षत्रियपन साध्यो।गर्भ न छूटो नारी।श्रीराम शिरमुकुट बंधायो।सिता के अहंकारी।कन्हड होय कर बंसी बजाई गऊ चराई।धरती छेदी काली नाथ्यो।असुर मार किया क्षायकारी।बुध्द रुप गया सुर मारयो।काफर मार किया बेगारी।पंथ चलायो राह दिखायो।नौबर विजय हुई हमारी।शेष जंभराय आप अपर पर्।अवल दीन से कहियो।जांभा गोरख गुरु अपारा।काजी मुल्ला पढिया पंडित।निंदा करै गवारा।दोजख छोड भिस्त जे चाहो।तो कहिया करो हमारा।इन्द्रपुरी बैकुण्ठ बासो।तो पावो मोक्षाहिं द्वारा॥९४॥
शब्द(९५)
ओ३म् बाद बिवाद फिटाकर प्राणी।छाडो मनहठ मन का भाणो।काही कै मन भयो अंधेरो।काही सूर उगाणो।नुगरा कै मन भयो अंधेरो।सुगरा सूर उगाणो।चरणभि रहिया लोय न झुरिया।पिंजर पुराणां।बेटा बेटी बहनर भाई सबसै भयो अभाणो।तेल लियो खल चोपे जोगी।रीता रहियो वाणो हंस उडाणो पंथ बिलंब्यो।कियो दूर पयाणो।आगै सुरपति लेखो मांगै।कही जिवडा क्या करम कमाणो।जीवडानै पाछो सूझन लागो।सुकृत नै पछतानो॥९५॥
उपर
शब्द(९६)
ओ३म् सुण गुणवंता।सुण बुधवंता।मेरी उत्पत्ति आद लुहारुं।भाठी अन्दर लोह तपीलो।तंतक सोना घडै कसारुं मेरी मनसा अहरण नाद हतोडा।शशीयर सूर तपीलो।पवन अधारी खालूं।जेथे गुरु का शब्द मानीलो।लंघिबा भव जल पारुं।आसन छाड सुखासन बैठो।जुग २ जीवै जंभ लुहारुं।।९६॥तपीलो।तंतक सोना घडै कसारु मेरी मनसा अहरण नाद हथोडा।शशीयर सूर तपीलो।पवन अधारी खालूं।जेथे गुरु का शब्द मानीलो।लंघिबा भव जल पारु।आसन छाड सुखासन बैठो।जुग २ जीवै जंभ लूहारु॥९६॥
शब्द(९७)
ओ३म् विष्णु २ तू भण रे प्राणी।जो मन मानै रे भाई।दिन का भूला रात न चेता।कायं पडा सूता। आस किसी मन थई।तेरी कुड काची लगवाड घणो छै।कुशल किसी मन भाई।हिरदै नाम विष्णु को जंपो।हाथै करो टवाई।हरि पर हर की आण न मानी भुलाभुल जपी महमाई।पाहन प्रीत फिटा कर प्राणी।गुरु बिन मुक्त न जाई।पंच क्रोडी ले प्रहलाद उतरियों।जिन खर तर करी कमाई।सात क्रोडी ले राजा हरिचंद उतरियो।तारदे रोहिताश हरिचंद हाटोहाट बिकाई।नव क्रोडी राव युधिष्ठिर ले उतरियो।धन २ कुनती माई।बारा क्रोड समाहन आयो।प्रहलाद सूं कवलजु थाई।किसकी नारी बस्त पियारी।किसका बहिनरु भाई।भूली दुनिया मर मर जवै।ना चीन्हों सुरराई।पाहण नाऊं लोहा सक्ता। नुगरा चीन्हत काई॥९७॥
शब्द(९८)
ओ३म् जिही गुरु कै खिणही पाणी।खिणही मेघ मंडाणो।क्रुष्ण करता बार न होई।थल सिर नीर निवाणो।भूला प्राणी विष्णु जपो रे।ज्यूँ मौत टलै जिरवाणो।भीगा है पण भेद्या नाही।पाणी माह पखाणो।जीवत मरो रे जीवत मरो।जिन जीवन की बिध जाणी।जे कोई आवै हो हो कर्।आप जै हुइयै पाणी।जाकै बहुती नवणी बहुती खवणी बहुती क्रिया समाणी।जाकी तो निज निर्मल काया।जोय जोय देखो लेख चढिया असमानी।यह मढ देवल मूल न जोयबा।निज कर जपो पिराणी । अनन्त रुप जोवो अभ्यागत । जिहिंका खोज लहो सुर बाणी । सेतम सेतूं।जेरज जेरु । इंडस इडू । अयालो उरध जै खैणी॥९८॥
शब्द(९९)
शब्द(१००)
ओ३म् अर्थू साहण थाटूं।कुडा दीठो ना ठाटों।कूडी माया जाल न भूलीरो राजेन्द्र अलगी रहीओजूं की बाटों।नवलख दंताला बार करीलो।बार करे कर बंद करीलो।बंद करे करदान करीलो।दान करे कर मन फूलीलो।तंत मंत बीर बेताल करीलो।खायबा खाज अखाजूं।निरह निरंजन नर निर हारी।तऊ न मिलबा झंझा भाग अभांगूं॥१००॥
उपर
शब्द(१०१)
ओ३म् नितही मावस नित संकरांति।नितहि गंग हिलोले जाय्।सतगुरु चीन्है सहजै न्हाय्।निरमल पाणी निरमल घाट्।जेयो धोबी जणै धोय्।घर में मैला वस्त्र रहै न कोय्।एक मन एक चित साबण लावै।पहरंतो गाहक अति सुख पावै।ऊंचे नीचे करै पसारा।नाहीं दूजै का संचारा।तिल में तेल पहुप में बास्।पांच तत्त्व में लियो प्रकाश्।बिजली कै चमक आवै जाय्।सहज शून्य में रहै समाय्।नैंयो गावै न यो गवावै।स्वर्गे जाते बार न लावै।सतगुरु ऐसा तत्त्व बतावैं।जुग जुग जीवै बहुर न आवें। ॥१०१॥
शब्द(१०२)
ओ३म् विष्णु २ भण अजर जरीजै।धर्म हुवे पापां छूटीजै।हरि पर हरि को नाम जपीजै।हरीयालो हरि आण हरुं।हरि नारायण देव नरुं।आशा सास निरास भईलो।पाईलो मोक्ष दवार खिणूं॥१०२॥
शब्द(१०३)
ओ३म् देखा अदेख्या सुणा असुणा।क्षिमारुप तप कीजै।थोडै माहिं थोडेरो दीजै।होते नाहिं न कीजै।क्रुष्ण मया तिहूं लोका साक्षी।अम्रुत फूल फलीजै।जोय जोय नाम विष्णु के दीजै।अनन्त गुणा लिख लीजै॥१०३॥
शब्द(१०४)
ओ३म् कंचन दानो कुछ न मानू।कापड दानू कुछ न मानू।चोपड दानू कुछ न मानू।पाट पटंबर दानू कुछ न मानू।पंच लाख तुरंगम दानू कुछ न मानू।हस्ती दानू कुछ न मानू।तिरिया दानू कुछ न मानू।मानू ण्क सुचील सनानू॥१०४॥
शब्द(१०५)
ओ३म् आप अलेख उपन्ना शंभू।निरह निरंजन धंघू कारुं।आपे आप हुआ अपरंपर्।नै तद चन्दा नै तद्सूरुं।पवण न पाणी धरती आकाश न थीयों।नातद मास न वर्ष न घडी न पहरुं । धूप न छाया तावन सीयों।न त्रीलोक न तारा मंडल मेघ न माला वर्षा थीयों।न तद जोग नक्षत्र तिथि न बार्सीयों। नातद चवदश पूनों मावसीयों।नैं तद समदन सागर न गिरि न पर्वत्।ना धोलागिर मेर थीयों।नातद हाट न बाट न कोट न कसबा।बिण ज न बाखर लाभ थीयों। यह छत धार बडे सुलतानो।रावण राणा ये दिबाणा हिंदू मूसलमानु।दोय पंथ नाहीं जूवा।नातद कामन कर्सन जोगन दर्शन्।तीर्थ बासी ये मसवासी।ना तद होता जपिया तपिया।न खच्चर हीबर बाज थीयों।नातद शूर न बीर न खडग न क्षत्री।रण संग्राम न जूझ न थीयों।माय न बाप न बहण न भाई।नातद होता पूत धीयों।सास न श्ब्दूं जीव न पिंडूं।नातद होता पुरुष त्रियों।पाप न पुण्य न सती कुसती।नातद होती मया न दया।आपै आप ऊपना शम्भू।निरह निरंजन धन्धू कारुं।आपो आप हुआ अपरंपर्।हे राजेंन्द्र लेह बिचारुं ॥१०५॥
शब्द(१०६)
ओ३म् सुणरे मुल्ला।सुनियो लोग लुगाई।नर निरहारी एक लवाई।जिनयोरा फरमाई।जोर जरब करद जे छाडो।ता कलमा नाम खुदाई।जिनकै साच सिदक इमान सलामत्।जिनयो भिस्त उपाई॥१०६॥
शब्द(१०७)
ओ३म् सहजे शीले सेज बिछायों।उनमन रहां उदासूं।जुगे जुगन्तर भवे भवन्तर्।कहों।कहाणीं कासूं।रवी ऊगा जब उल्लू अन्धा।दुनियां भया उजासूं।सतगुरु मिलियो सतपंथ बतायो भ्रांत चुकाई।सुगरां भयो बिसवासू।जां जां जाण्यो तहां प्रवाणो।सहज समाणो।जिहि के मन की पूगी आसूं।जहां गुरु न चीन्हों पंथ न पायो।तहां गल पडी परासू॥१०७॥
शब्द(१०८)
ओ३म् हालीलो भल पालीलो सिध पालीलो।खेडत सूना राणो।चन्द सूर दोय बैल रचीलो।गंग जमन दोय रासी।सत संतोष दोय बीज बीजीलो।खेती खडी अकासी।चेतन रावल पहरै बैठे।म्रुगा खेती चर नहीं जाई।गुरु प्रसादे केवल ज्ञाने।ब्रह्मज्ञाने सहज स्नाने।यह घर ऋध सिध पाई॥१०८॥
शब्द(१०९)
ओ३म् देखत भूली को मन मानै।सेवै बिलावे बाझ सनानै।देखत भूली को मन चेवै।भीतर कोरा बाहर भेवै।देखत भूली को मन मानै।हरि पर हर मिलियो शैताने।देखत भूली को मन चेवै।आक बखांणैं थंदे मेवै।भूलालो।भूला भूल न भूलूं।जिहिं ठूंठडिये पान न होता।ते क्यूं चाहत फूलूँ॥१०९॥
शब्द(११०)
ओ३म् मथुरा नगर की राणी होती होती पाट्मदे राणां।तीरथ बासी जाती लूटे।अति लूटे खुरसाणी।मानक मोती हीरा लूटा।जाय बीलूधा दाणी।कवले चूकी बचने हारी।जिहिं औगुण ढांची पाणी।विष्णु कूँ दोष किसोरे प्राणी।आपे खता कमाणी॥११०॥
उपर
शब्द(१११)
ओ३म् खरड अढीजै तूंबा जीमीजै सुरहै ढुहीजै।कृत खेत कि सीव मलीजै।पीजै ऊंडा नीरुं।सुर नर देवां बंदी खानै।तित उतरीया तीरुं।भोलभ भालभ्।टोलम टालम ज्यूं जाणो त्यू आणो।मैं बाचा दई प्रहलाद सूँ सूचैलो गुरु लाजै।क्रोड तेतीसूं बाडै दीन्हीं।तिनकी जात पिछाणो॥१११॥
शब्द(११२)
ओ३म् जके पंथ का भांजणा।गुरु का नींदणा स्वामी का दुस्मणा।कुफर ते काफरा।कुमली कुपातूँ कुचिला कुधातूं।हड हडा भड हडा।दानबे दूतबा दानबे भूतबां।राकसा बोकसा।जाका जन्म नहीं पर कर्म चंडालूँ।और कूं जिभे कर आप कूं पोषणा।जिहिंकी रवा ले दिजैसि।दौरे घूंप अंधारौं।तान बे तानबा।छान बे छानबा।तोड बे तोडबा।कूक बे पुकारबा।जाकी कोई न करबा सारुं॥११२॥
शब्द(११३)
ओ३म् ईमा मोमन चीमा गोयम्।महंमद फुरमानी।उरका नमाज फरीजां।खासा खब्रर बिनाणी।इला रास्ती ईमा मोमन मारफत मुल्लाणी॥११३॥
शब्द(११४)
ओ३म् सुर नर तणो सन्देसो आयो।सांभलीयो रे जाटो।चांदन थकै अंधेरै क्यों चालो।भूल गया गुरु बाटो।नीर थकै घट थूल क्यूं राखो।सबल बिगोवो खाटो।मागर मनियां क्यूं हाथ बिसाहो।कांय हीरा हाथ उसाटो।सुर नर तणो संदेशो आयो.।सांभलियो रे जाटो॥११४॥
शब्द(११५)
ओ३म् म्है आप गरीबी तन गूदडियो । मेरा कारण किरीया देखो।बिन्दो ब्योहरो ब्योर बिचारो । भूलस नाहीं।लेखो। नदिये नीरुं सागर हीरुं । पवणा रुप फिरै परमेश्वर । बिंबे बेला निश्चल थाघ अथाघूं । उमग्या समाघूं । ते सरवर कित नीरुं।गहर गंभीरुं । खिण एक सिन्धपुरी विश्राम लियों । अब जु मंडल भई अवाज्यूँ । म्हे सून्य मंडल का राजूं। ॥११५॥
उपर
शब्द(११६)
ओ३म् आयसां म्रुगछाला पावोडी काय फिरावो । मतूँ त आयसां ऊगंतो भाण थंभाऊं । दोनों परबत मेर उजागर । मतूंत अर्धाबच आन भिडाऊ । तीन भुवन कि राही रुक्मण् । मतूँ त थल सिर आण बसाऊ । नवसै नदी नवासी नाला । मतूं तो थल सिर आन बहाऊं।सीत बहोडी लंका तोडी।ऐसो कियो संग्रामो । जां बाणै म्हे राण मारयो । मतूं तो आयसां गढ हथनापुर सै आन दिखाऊं । जो तू सोने की म्रुगी कर चलावै । मतूं त घन पाहण बरसाऊं । म्रुगछाला पावोडी कांय फिरावो।मतूतो उगंतो भाण थंभाऊं॥११६॥
शब्द(११७)
ओ३म् टूका पाया मगर मचाया।ज्यूं हंडिया का कुत्ता।जोग जुगत की सार न जाणी।मुंड मुंडाय बिगूता।चेला गुरु अपरचै खीणा।मरते मोक्ष न पायों॥११७॥
शब्द(११८)
ओ३म् स्वर्गा हूंते शंभू आयों । कहो कौन के काजै । नर निरहारी एक लवाई । परगट जोत विराजै । प्रहलाद सूं वाचा कीवी।आयो बारां काजै । बारा में सूँ एक घटै तो । सूचेलो गुरु लाजै॥११८॥
शब्द(११९)
ओ३म् विष्णु २ तू भणरे प्राणी । पैकै लाख उपाजूं । रतनकाया बैकुंठ्वासो तेरा जरा-मरण भयभाजूं। ॥११९॥
शब्द(१२०)
ओ३म् विष्णु २ तू भण रे प्राणी । इस जीवन कै आवै।क्षण २ आव घटंती जावै । मरण दिनों दिन आवै । पालटीयो घट कांय न चेत्यो । घातीरोल भनावै । गुरु मुख मुरखा चढै न पोहण् । सुमनख भार उठावै । ज्यूं ज्यूं लाज दुनी की लाजै । त्यूं त्यूं दाब्यो दावै । भलिया होय सो भली बुध आवै । बुरियाबुरी कमावै। ॥१२०॥
हरि : तत्सम ! हरि:तत्सत !! हरि:तत्सत !!!
इति श्रीमज्जम्भप्रणीता शब्दवाणी सम्पूर्णा ॥